سوگنامه دکتر نفیسی

به نام خدا
ما را رها کنید در این رنج بی حساب
با قلب پاره پاره و با سینه ای کباب....
مهربان ، مؤدب، متین، منضبط، فکور، باسواد، مسؤلیت پذیر، سخت کوش....
اینهمه بود و بیشتر بود
او معلم بود. که در هیاهوی بازار بازتعریف نقش دانشگاه در نسل های سوم و چهارم و... ، نگران وظیفه مغفول مانده تربیت بود.
تربیت انسانی نسل آینده، به معنی واقعی کلمه.
او مومن بود، مومن به کرامت انسان.
او متقی بود، به رعایت حدود وظایف اجتماعی.
او بسیجی بود، قبول مسئولیت به وقت ضرورت و ترک آن و بازگشت به خلوت وظایف اصلی، به ضرورتی دیگر
بی هیاهو.
کم گوی بود و گزیده گو، که در نفیس نقدهایش را باید به زحمت صید می کردی.
او به حق همواره مشاور صادق و دوراندیشی برای ما بود....
خدایش رحمت کند و در عوالم پیش رو از اینهمه نیکی که در انبان جانش حمل نموده، بهره مند نماید.
و به ما دوستان هم صبری...
تا موقع دیدار...

از درس و بحث مدرسه ام حاصلی نشد
کی می توان رسید به دریا از این سراب.

دکتر احمد شانه ساززاده

رییس دانشکده مهندسی عمران و عمران و نقل